Koesterverhaal van Siska
Welk verhaal schuilt er achter je object?
Vanmorgen koos ik dit heel intuïtief als koestervoorwerp. Alsof het mij riep. Bij het vasthouden alleen al word ik instant blij en het dompelt me onder in een levendige herinnering aan een magische ontmoeting. In september 2016 reisde ik naar Glastonbury (UK), samen met Katrien, een goede vriendin van me. Ik had er een instant gevoel van spiritueel thuiskomen. Mijn koestervoorwerp is gelinkt aan een ontmoeting in een cosy pub waar we een thee gingen drinken. Ik zie het nog zo voor me.
We zitten aan een klein tafeltje, tête à tête. Een iets oudere, knappe man komt de zaak binnen en zet zich naast mij aan het volgende tafeltje. Hij bestelt zich ook een thee, pakt zijn schriftje, neemt er een blaadje uit en begint te schrijven. Wat me intrigeerde… doe ik ook geregeld en heb ook altijd een schriftje en pen mee. Ik was ook een briefschrijver in mijn puberjaren. Ik vraag hem of ik een foto mag nemen terwijl hij schrijft. We laten de man en praten lustig verder. Dan spreekt hij mij aan en overhandigt hij me een piepklein envelopje met vooraan “To you by hand” en op de achterkant “A pocket poem”. Ik was flabbergasted en voelde me vereerd. Why me? Yes, me! Eén van de vele magische momenten in Glastonbury. Maar wel eentje van magische verbinding. De man, DJ Loxton, bleek gepensioneerd leerkracht te zijn en schrijft wel vaker ‘To you by hand’- gedichten. Hij schreef zelfs aan een boek, ‘Snow in July’ dat kort daarop gepubliceerd zou worden.
Tot op vandaag ontsnapt me nog steeds de essentie van het gedicht. Wat ik helemaal niet erg vind. Poëzie is soms moeilijk te vatten. Het gedicht gaat over langpootmuggen, crane flies. Blijkbaar hebben ze de typische eigenschap van alle richtingen uit te vliegen. Spiritueel gezien vertelt de crane fly ‘dat het tijd is om diepere relaties te weven’. Deze boodschap wou hij me aanreiken met dit geschenkje.
"Bij het vasthouden alleen al word ik instant blij en het dompelt me onder in een levendige herinnering aan een magische ontmoeting."
Siska
Hoe koester je je object?
Het zat ergens diep verstopt in een schatkistje in mijn kast. En na al die jaren zag het weer licht toen het met me mee mocht in mijn pépé’s reiskoffer naar jullie workshop ‘Koester Je Verhaal’. Sindsdien staat het prominent in een klein etalagekastje, naast de foto die ik van DJ maakte. En ook een runensteentje uit Bretagne. Keltische sferen koesterend. Ik ga zeker nog terug naar Glastonbury. Misschien kan ik een reisje daarheen boeken (lacht) of naar Bretagne waar ik een soortgelijke magie ervaar. Ondertussen achterhaalde ik dat DJ staat voor David John. Samen met zijn dochter gaf hij het boekje ‘Snow in July’ uit in beperkte oplage… een inspirerende titel.
Spreek je erover met anderen?
Neen, eigenlijk niet. Wellicht heb ik er wel over verteld toen we terug waren van die reis. En met mijn vriendin Katrien heb ik het er nog over gehad. Maar het voelt wel als iets heel persoonlijk. Ik zou het zeker aan mijn dochters vertellen. Het spirituele zat altijd al in mij. Ik stel me er meer en meer voor open. Mijn dochters noemden me ooit een ‘specialleke’. ‘Nou, de appel valt niet ver van de boom… and I love them!’ Het voorwerp zit ergens verweven in mijn levensweg en in mijn leven. En voor wie mij echt kent, ben ik hierin ‘voelbaar’.
Zou je zonder het ‘pocket poem’ kunnen?
Nog niet, neen. Naar aanleiding van dit gesprek heeft het iets in mij getriggerd. Ik voel de boodschap, het raakt mijn essentie, mijn ziel, mijn bron, dé bron. Ik laat de magie hier, op deze oerplek, haar werk doen. Het houdt zeker verband met het runenteken. Ik kocht het in Carnac, Bretagne, toen ik zwanger was van mijn oudste dochter. Daar begon het, mijn sterke affiniteit met de Keltische sferen, de Bretoense rotskusten, dansen op Fez-Noz...
Waar dit interview mij naartoe brengt… Het lijkt erop dat dit koesterverhaal veel meer teweeg brengt dan het geschenk van deze pocket poem an sich! Dank je wel voor deze uitnodiging!
Wil je Siska en Cré Up beter leren kennen?
